Luca (Jacob Tremblay) to młody potwór morski żyjący u wybrzeży Włoch. Pewnego dnia, nie słuchając poleceń rodziców, wchodzi na małą wyspę i odkrywa, że z wody przeobraża się w ludzkiego chłopca. Wraz z kolegą, przemienionym potworem morskim Alberto (Jack Dylan Grazer), wyrusza do pobliskiego miasteczka Portorosso, by poznać i doświadczyć ludzkiego świata.

Podstawowym problemem filmu Luca jest to, że wydaje się on po prostu zbyt znajomy. Historii o rybach wynurzających się z wody jest mnóstwo, podobnie jak tych, w których potwory i inne stworzenia ukrywają się wśród ludzkiej społeczności. Różne wątki fabularne, które wypełniają Lucę, działają według dobrze przećwiczonej formuły i są ułożone w tak przewidywalny sposób, że nic nie jest w stanie zaskoczyć. Niekoniecznie jest to problem; wiele z najlepszych animacji na świecie podąża za dobrze znanymi schematami i tropami fabularnymi. Zwłaszcza Pixar z powodzeniem przekształca te historie w efektowne aranżacje za pomocą scenerii i postaci: dziecięce zabawki ożywają, szczur ma zamiłowanie do wykwintnych posiłków, a robot sprzątający marzy o czymś większym. Rybopodobne stworzenia z morza, które chcą doświadczyć życia wśród ludzi, nie mają takiego oddziaływania, jakiego oczekiwałem. Pod wieloma względami Luca jest w rzeczywistości tylko cinque terre spin na Małej Syrence. Są tu dodatkowe drobne akcenty i iskierki kreatywności, ale nie ma już tej podstawowej energii Pixara.